Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Αμερικανοί επιστήμονες

Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψη νέου πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από μακρινό αστέρα. Αστρονόμοι στη Καλιφόρνια επιβεβαίωσαν ότι ο νέος πλανήτης περιστρέφεται γύρω από τον αστέρα Κανκρί 55 στον αστερισμό του Καρκίνου. Είναι η πρώτη φορά, λένε οι επιστήμονες, που τουλάχιστον 5 πλανήτες βρίσκονται να περιστρέφονται γύρω απ’ τον ίδιο αστέρα σε ηλιακό σύστημα εκτός του δικού μας. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν ότι ο νέος πλανήτης είναι περίπου 45 φορές μεγαλύτερος απ’ τη Γη και η διάρκεια της περιφοράς του είναι 260 μέρες. Μάλιστα δηλώνουν ότι οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του πλανήτη είναι τέτοιες που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ζώντες οργανισμού, ενώ υπάρχει πιθανότητα ύπαρξης νερού.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

Στη μία έρευνα.

Ευρωπαίοι νευροεπιστήμονες κατάφεραν να προκαλέσουν σε εθελοντές την αίσθηση ότι βρίσκονται έξω το σώμα τους, σε μια σειρά πειραμάτων που ίσως βοηθήσουν στην κατανόηση ενός αμφιλεγόμενου φαινομένου που αναφέρουν συχνά όσοι πλησίασαν το θάνατο.

Η ψευδαίσθηση του να βλέπει κανείς τον εαυτό του από μακριά αναφέρεται σχετικά συχνά από ανθρώπους που βρέθηκαν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, καθώς και ασθενείς με σχιζοφρένεια ή επιληψία.

Αυτές οι αναφορές χρησιμοποιούνται συχνά ως απόδειξη για την ύπαρξη της ψυχής. Ωστόσο οι τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν ότι αυτή η παράξενη αίσθηση είναι δυνατό να προκληθεί ξεγελώντας τον εγκέφαλο.

Το φαινόμενο αναπαράχθηκε στο εργαστήριο σε δύο ξεχωριστά πειράματα που δημοσιεύονται την Παρασκευή στο περιοδικό Science. Και στα δύο, οι εθελοντές φόρεσαν γυαλιά εικονικής πραγματικότητας συνδεδεμένα με κάμερες που τους βιντεοσκοπούσαν από πίσω. Έβλεπαν δηλαδή την πλάτη του σώματός τους.

Στη μία έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Χένρικ Έρσον του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου, ένας ερευνητής πλησίαζε ένα ραβδί στην κάμερα ακριβώς τη στιγμή που ένας συνάδελφός του άγγιζε με ένα άλλο ραβδί το στέρνο του εθελοντή. Αυτό δημιουργούσε στον εθελοντή την ψευδαίσθηση ότι βρισκόταν μερικά μέτρα πίσω από το σώμα του, όπου δεχόταν το άγγιγμα, αναφέρει το Reuters.

Στο πείραμα του Όλαφ Μπλάνκε του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου στη Λοζάνη, οι εθελοντές κοιτούσαν μέσα από τα γυαλιά την πλάτη μιας κούκλας, την οποία έξυνε με το χέρι ένας ερευνητής. Την ίδια στιγμή, ένας άλλος ερευνητής έξυνε την πλάτη του ίδιου του εθελοντή. Και πάλι, οι εθελοντές είχαν την αίσθηση ότι έβλεπαν τον εαυτό τους από πίσω, έξω από το πραγματικό τους σώμα.

«Περιγράφουμε μια ψευδαίσθηση κατά την οποία υγιείς εθελοντές είχαν την εμπειρία ενός εικονικού σώματος σαν να ήταν το δικό τους, και εντόπιζαν τους εαυτούς» τους έξω από τα όρια του σώματός τους σε διαφορετικές θέσεις στο χώρο», γράφει ο Δρ Μπλάνκε.

Όπως εξηγούν οι επιστήμονες, το φαινόμενο προκαλείται από ασυμφωνία ανάμεσα στα οπτικά και τα απτικά ερεθίσματα. Τα μάτια δίνουν μια εικόνα, η αίσθηση της αφής δίνει μια ασύμβατη εικόνα, και ο εγκέφαλος παράγει την ψευδαίσθηση σε μια προσπάθεια να επιλύσει τη διαφωνία.

Αυτού του είδους τα πειράματα θα μπορούσαν να ρίξουν φως σε φιλοσοφικά ερωτήματα που αφορούν την αίσθηση του εαυτού μας, αλλά θα μπορούσαν να έχουν και πρακτικές εφαρμογές στα βιντεοπαιχνίδια και την τηλεχειρουργική, εκτιμούν οι ερευνητές.


Η ψευδαίσθηση.

Η ψευδαίσθηση του να βλέπει κανείς τον εαυτό του από μακριά αναφέρεται σχετικά συχνά από ανθρώπους που βρέθηκαν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, καθώς και ασθενείς με σχιζοφρένεια ή επιληψία.

Αυτές οι αναφορές χρησιμοποιούνται συχνά ως απόδειξη για την ύπαρξη της ψυχής. Ωστόσο οι τελευταίες έρευνες αποδεικνύουν ότι αυτή η παράξενη αίσθηση είναι δυνατό να προκληθεί ξεγελώντας τον εγκέφαλο.

Το φαινόμενο αναπαράχθηκε στο εργαστήριο σε δύο ξεχωριστά πειράματα που δημοσιεύονται την Παρασκευή στο περιοδικό Science. Και στα δύο, οι εθελοντές φόρεσαν γυαλιά εικονικής πραγματικότητας συνδεδεμένα με κάμερες που τους βιντεοσκοπούσαν από πίσω. Έβλεπαν δηλαδή την πλάτη του σώματός τους.

Technorati Profile

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Το πρώτο πορτρέτο.

Το πρώτο πορτρέτο ήταν της Μαρίας Κάλλας, μετά του Ναυάρχου, του Καζαντζάκη, του Ρίτσου, του Βουτσινά και έχω κάνει την προτομή του το παππού αυτού που έχει τώρα τον Πάπυρο Λάρους Μπριτάνικα. Από τα έργα μου αυτά βρίσκονται, στο Υπουργείο Πολιτισμού η Κάλλας, ο Καζαντζάκης βρίσκεται στο Μουσείο Καζαντζάκη, ο Καβάφης στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και είναι το μόνο άγαλμα του 20ου αιώνα, ένα άλλο άγαλμα του Καβάφη βρίσκεται στην Πλατεία Καβάφη στην Ηλιούπολη της Αθήνας και έχω δανείσει για τρεις μήνες ένα άλλο άγαλμα του Καβάφη στο μουσείο Ιστορικής Τέχνης στη Βιέννη μέχρι τις 31 Μαρτίου. Επίσης μπροστά στην αίθουσα της Κάλλας έχω την προτομή της.

Πως ξεκίνησε η συνεργασίας σας με το Δήμο της Σαμοθράκης για τη δημιουργία του αγάλματος της Νίκης της Σαμοθράκης;

Είχα έρθει στη Σύνη και γνώρισα το πρώην δήμαρχο του νησιού τον κ. Χανό, που ήθελε να κάνει ένα άγαλμα της Νίκης Σαμοθράκης. Τότε εγώ τους πρότεινα ότι τη στιγμή που πάμε προς τον 20ο αιώνα πρέπει να κάνουμε κάτι μοντέρνο. Έκανα δύο διαφορετικά γλυπτά σε μακέτες, διαλέξανε το ένα, το μεγάλωσα στα 4 μέτρα σε γύψο και περίμενα να αρχίσει η χρηματοδότηση. Τώρα μετά από αρκετά χρόνια άρχισα να πληρώνομαι, σύντομα θα πάρω τα τελευταία χρήματα για να στηθεί το άγαλμα. Έχει 4 μ. ύψος, είναι σε αφηρημένη τέχνη και από όποια μεριά και να είσαι, είτε σε πλοίο ή στη πόλη ή στη θάλασσα θα φαίνεται.

Γνωρίζετε πότε θα γίνουν τα αποκαλυπτήριά του;

Πιστεύω ότι θα το τοποθετήσουν φέτος το καλοκαίρι στη διάρκεια του δημοσιογραφικού συνεδρίου για να προβληθεί.

Έχετε φιλοτεχνήσει άλλα έργα για τη Θράκη;

Δεν έχω κάνει τίποτα άλλο για τη Θράκη, αλλά έρχομαι σχεδόν κάθε χρόνο στην περιοχή, όποτε έχω καιρό για να επισκεφτώ τη Σύνη που για μένα είναι μεγάλη καλλιτέχνης γιατί όταν έκανε έκθεση στο Παρίσι την έβαλαν στο ύψος του Πικάσο, γεγονός που ήταν μεγάλη τιμή γιατί ήξερα το ταλέντο της.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;

Θα κάνω πολύ αφηρημένη δουλειά. Έχω ήδη αρχίσει από πέρσι που έκανα μια έκθεση στο Παρίσι. Ασχολούμαι όμως και με την κομμωτική. Έχω ακόμη αρκετές πελάτισσες στο Παρίσι, τη Ν Υόρκη, στην Ιταλία όπου πηγαίνω εγώ και τις κουρεύω. Φέτος ήταν να πάω στην Αμερική που έχω 25 πελάτισσες. Όμως δεν προλάβαινα γιατί ήμουνα στο Παρίσι και έπρεπε να πάω στη Βιέννη και ήρθαν 9 από αυτές για να τις χτενίσω στο Παρίσι. Σήμερα έχω πελάτισσες τριών γενιών και όπως συνηθίζεται να λέγεται οι γυναίκες είναι πιο πιστές στον κομμωτή παρά στο σύζυγο.

η πιο ωραία γυναίκα.

Για μένα η πιο ωραία γυναίκα που την είδα και χωρίς μακιγιάζ ήτανε η Σοφία Λόρεν. Έχει πολύ καλή ψυχή και μπορώ να πω ότι είναι από τις πολύ λίγες ηθοποιούς που έχει ανθρωπινό χαρακτήρα.

Ποιος ήταν ο δάσκαλος σας στην κομμωτική και στη γλυπτική;

Είμαι στην κομμωτική και στη γλυπτική αυτοδίδακτος. Σκούπιζα και σφουγγάρισα σε κομμωτήριο στο Κάιρο και έμαθα

Μέχρι πότε ζούσατε στο Παρίσι;

Έμεινα στο Παρίσι μέχρι το 1991 όπου σταμάτησα να δουλεύω. Όλα αυτά τα χρόνια δούλευα στην Carita, γατί όταν έκανα το συμβόλαιο μαζί της μου έβαλε δύο όρους: Ποτέ να μην κάνω σχέση με πελάτισσα και να φύγω από κει όταν πέθαινα. Εγώ μπορούσα να δουλέψω παραπάνω αλλά επειδή είχα συμπληρώσει τα ένσημα μου για σύνταξη, ήθελα να φύγω επάνω στην ακμή για να με συζητούν όλοι και να με θυμούνται πως ήμουνα τότε. Κι έτσι κι έγινε. Σταμάτησα το Δεκέμβριο του 1991.

Με τον αριθμό ένα έχετε μάλλον κάποια ιδιαίτερη ταύτιση.

Όλα τα έχω κάνει στη ζωή μου σε «ένα». Γεννήθηκα το 1931, η μητέρα μου πέθανε το 1941, το 1951 ήμουνα ο καλύτερος κομμωτής στην Αίγυπτο, το 1961 αποθεώθηκα στην Carita, από το 1971 ασχολούμαι με τη γλυπτική, το 1991 σταμάτησα και άνοιξα το μοναστήρι μου το 2001.

«Το Μοναστήρι του Καρόλου»

Μιλήστε μου για το «μοναστήρι» σας.

Πρόκειται για ένα παλιό βενετσιάνικο μοναστήρι. Όταν έφυγαν οι Βένετοί το πήραν οι Τούρκοι. Γκρεμίσανε την εκκλησία και τα κελιά του και χτίσανε δύο ορόφους επιπλέον μετατρέποντάς το σε διοικητήριο. Όταν έφυγαν οι Τούρκοι το αγόρασε ένας Άγγλος. Εγώ το αγόρασα από έναν απόγονο του, γιατί ήθελα να κάνω κάτι στην πατρίδα μου μιας και όλοι οι έλληνες που είμαστε απόδημοι κάνουμε οικονομίες για να κάνουμε κάτι για την πατρίδα μας, αν και οι Έλληνες που είναι εδώ δεν κάνουν τίποτα.
Όταν το βρήκα ήταν ερείπιο. Έκανα 9 χρόνια για να το αναστηλώσω και κανένας δεν με βοήθησε. Σήμερα είναι ένα καλλιτεχνικό κέντρο που περιλαμβάνει ένα θέατρο, που το ονόμασα «Μαρία Κάλλας». Πολύ μου είπαν γιατί δεν το ονόμασα «Μελίνα Μερκούρη» μιας και ήμουνα φίλος της και τη χτένιζα επί 45 χρόνια και απάντησα ότι η Μερκούρη έχει πολλά πράγματα στην Ελλάδα, ενώ η Κάλλας τίποτα και είναι ντροπή μας. Έχει επίσης ένα καφενείο με κρητικά προϊόντα, ένα κομμωτήριο, μια αίθουσα εκθέσεως και ένα εργαστήριο. Επειδή δεν είναι ποια το μοναστήρι «Παναγία Ελεούσα» το ονόμασα «Το μοναστήρι του Κάρολου».

Γεννήθηκα στο Κάιρο της Αιγύπτου.

Γεννήθηκα στο Κάιρο της Αιγύπτου το 1931, από Έλληνες γονείς με καταγωγή από την Κρήτη. Έμεινα στην Αίγυπτο μέχρι τα 20 μου χρόνια όπου άρχισα αρχικά να ζωγραφίζω. Εκείνο τον καιρό το Κάιρο ήτανε σαν δεύτερο Παρίσι. Είχε θέατρα και ερχόντουσαν όπερες από όλα τα μέρη του κόσμου. Εκεί έμαθα για τα θέατρα, την κλασσική μουσική και άκουσα και γνώρισα τις μεγαλύτερες πριμαντόνες και βαρύτονες της Ιταλικής όπερας.

Στο Παρίσι πότε πηγαίνετε για πρώτη φορά;

Έφυγα από το Κάιρο το 1951 για τη Γαλλία προκειμένου να πάρω ένα δίπλωμα κομμωτικής. Ήτανε να μείνω εκεί τρεις μήνες αλλά σε 15 ημέρες που ήμουνα στη σχολή μου δώσανε το δίπλωμα. Έτσι είχα όλο τον καιρό μπροστά μου, για να γυρίσω τα μουσεία και να αγαπήσω το Παρίσι. Επέστρεψα στην Αίγυπτο και το 1952 ξαναπήγα στο Παρίσι. Εκείνη την εποχή υπήρχε ο Fernad Aubry ο μεγαλύτερος κομμωτής που είχε λανσάρει το μακιγιάζ «Μάτι ελαφιού» και τον κότσο Μπανάνα. Δούλεψα μαζί του για 5 χρόνια και όταν τελείωσε το συμβόλαιο που είχα υπογράψει μαζί του, πήγα στις αδερφές Carita που ήτανε το πρώτο κομμωτήριο μετά τον Fernad Aubry. Οι αδερφές Carita ήταν το κομμωτήριο εκείνο που άρχισε να κάνει τη γυναίκα πιο μοντέρνα, γιατί σε όλο τον κόσμο δύο γυναίκες απελευθερώσανε τις γυναίκες: Η Coco Channel από τους κορσέδες και οι αδερφές Carita από τις μπούκλες στα ίσα μαλλιά και τους κότσους.

Ποιο ήταν το περιστατικό εκείνο που ανέδειξε το κομμωτήριο της Carita;

Τότε στο Παρίσι έκανε ένα μεγάλο show παρουσία 5000 χιλιάδων κομμωτών από όλο τον κόσμο ο μεγάλος κομμωτής Antouan. Επί τρεις ώρες που έκανε διάφορα χτενίσματα από όλες τις εποχές. Όταν τελείωσε ανεβήκαμε επάνω εμείς οι 30 κομμωτες του κομμωτηρίου Carita και οι 2 αδερφές. Οι 30 κομμωτές κάναμε τα μαλλιά φουσκωμένα και ολόισια και οι δύο αδερφές κάνανε τον κότσο λάχανο και μπανάνα για να το λανσάρουνε εκείνη την εποχή. Όταν τελειώσαμε ο κόσμος που παρακολουθούσε, επί 3/4 σφυρίζανε και μας καταχειροκροτούσανε. Από την επόμενη ημέρα άρχισαν να μπαίνουν 500 γυναίκες καθημερινά στο κομμωτήριο για να αλλάξουνε λουκ.

Εκεί γνωρίσατε τις ντίβες εκείνης της εποχής;

Πράγματι εκεί γνώρισα τη Μάρτιν Καρόλ, την Μπριτζίτ Μπαρντό, τη Σοφία Λόρεν, την Κατρίν Ντενέβ, τη Σοράγια κ.λ.π. Εκείνο τον καιρό ερχόντουσαν πάρα πολλές γυναίκες από την Αμερική και από την Ιταλία. Χτένισα τις γυναίκες όλων μεγάλων της τέχνης, του Πικάσο, του Λοράνς κ.λ.π.. Χτένισα επίσης την πρώτη γυναίκα του Σάχη της Περσίας, την αδερφή του Φαρούκ, τη Φαουεζία την πιο όμορφη από τις τρεις γυναίκες του Σάχη, καθώς και την τρίτη γυναίκα του και καμία δεν ήξερε ότι είχα χτενίσει τις προηγούμενες. Τηρούσαμε εχεμύθεια. Οι προσωπικότητες εκείνες που ερχόντουσαν και δεν ήθελαν να πούνε ποιες ήτανε είχαμε ειδικές καμπίνες που τις χτενίζαμε και περνούσαν απαρατήρητες.

Θυμάστε κάποιο περιστατικό που να συνέβαλε στην ανάδειξη και εξέλιξη σας;

Το μεγάλο πάταγο έγινε όταν ήρθε η γυναίκα του Κίσινγκερ από τη Ν. Υόρκη που είχε τα μαλλιά της μακριά και ήθελε να τα αλλάξει. Όταν της έκοψα το μαλλί της έμειναν όλοι με το στόμα ανοιχτό.

Της Μπριτζίτ Μπαρντό γιατί δεν τις κόψατε τα μαλλιά;

Όλοι με ρωτούσαν γιατί δεν έπεισα την Μπριτζίτ Μπαρντό να κόψει τα μαλλιά της και απαντούσα ότι, τα ? της ζωής της είναι γυμνή και το μακρύ μαλλί την έντυνε.

extreme κουρέματα.

«Η περιποίηση της κόμης με ή χωρίς κοτσίδα, πολύχρωμες ανταύγειες, κατσάρωμα ή extreme κουρέματα, ανήκει σε ένα ιδιαίτερο είδος κουλτούρας του κάθε τόπου. Την βλέπουμε από τις τοιχογραφίες στα Μινωικά Παλάτια της Κνωσού, έως τις σημερινές Χολιγουντιανές υπερπαραγωγές. Κάθε λαός εκφράζει τις ρίζες του, όπως και κάθε εποχή, ακόμη και με τον τρόπο περιποίησης των μαλλιών του».
Αυτά τονίζει ο 22χρονος νέος «μπαρμπέρης» Μάριος Χατζηλάμπρου, ο οποίος έχει στήσει εδώ και λίγες μέρες το βασίλειό του στην αρχή της οδού Ράλλη. Κάθε εποχή, στις απεικονίσεις της σημαδεύεται και απ’ τον τρόπο περιποίησης των μαλλιών, της κόμης, όπως την ονόμαζαν παλιά. Ελληνιστική εποχή με το φυσικό μακρύ μαλλί για όλους, Ρωμαϊκή με τους κότσους, την χρυσόσκονη, την ασημόσκονη και τις επιβλητικές τιάρες. Βυζαντινή με τα αυστηρά σχήματα, τις κορώνες και τα πορφυρά χρώματα, μπαρόκ με τις πρώτες τεχνικές εργασίες, τα πολύ φουσκωτά χτενίσματα, αναγεννησιακή με τις ανάλαφρες μπούκλες και τις πρώτες τεχνητές μπούκλες με το πυρωμένο σίδερο, έως τη τριακονταετία 1930-1960, όπου η υγεία και η κοινωνική ταυτότητα επέβαλλαν το κοντό - πολύ κοντό μαλλί στους άντρες.
Ώσπου ήλθε η δεκαετία του ’60 κι έφερε την επανάσταση στους άντρες. Μακρυμάλληδες, χίπη, μουσάτοι, ήταν οι δήμιοι των παλιών μπαρμπέρηδων. Πόσα και πόσα κουρεία δεν έκλεισαν αυτή τη 10ετία. Ακόμη και ως τα τέλη της 10ετίας του 1970. Τα μπαρμπεράκια άφηναν το ένα μετά το άλλο το ψαλίδι, το ξυράφι, τη μηχανή και την τσατσάρα και έκαναν οτιδήποτε άλλο επάγγελμα για να επιβιώσουν.
Στη συνέχεια στις δεκαετίες του 1980-1990, άνθισαν τα κομμωτήρια ανδρικά και γυναικεία. «Φτάσαμε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 σε μία πόλη 23000 κατοίκων να λειτουργούν περίπου 40 επίσημα κομμωτήρια κι άλλα τόσα ανεπίσημα. Πολύ μεγάλος, τεράστιος αριθμός».
Τα κουρεία έως τότε έφθιναν. Οι παλιοί κουρείς ένας - ένας έβγαιναν στην σύνταξη. Ένας – δύο έμειναν και κάποιο νέοι τότε, που συνέχιζαν την οικογενειακή παράδοση.
Ο Μάριος είχε πάρει από μικρός την απόφασή του. «Εγώ θα γίνω κουρέας», έλεγε στην οικογένεια και στους φίλους του.
Σε όσους τον απέτρεπαν να ασχοληθεί με την κομμωτική τόνιζε ότι του αρέσει το ψαλιδάκι και η τσατσάρα.
Μεγάλωσε παίζοντας στην πλατεία του Αγίου Ισιδώρου. Ερασιτέχνης ακόμη, όταν έβρισκε την ευκαιρία, έβαζε κάτω τους φίλους του και τους περιποιόταν το μαλλί. «Είχα πολλές και καλές παρέες. Ξέρω ότι αφενός τους περιποιόμουν, κι αφετέρου μάθαινα».
Μετά το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο, δεν υπήρχε άλλος δρόμος για εκείνον. Κομμωτική. Σχολή Μαθητείας του ΟΑΕΔ. Πήγε το 1999 και πήρε πτυχίο το 2002. "Από την πρώτη στιγμή το ξεκαθάρισα στους δασκάλους ότι δεν με ενδιαφέρει η κομμωτική, αλλά στόχος μου είναι το ανδρικό κουρείο".
Τρία χρόνια στη σχολή, δεν έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις. «Αν εξαιρέσουμε κάποια πρόσωπα που έδειχναν ενδιαφέρον να μας μάθουν τη δουλειά, μεμονωμένα κι ατομικά, δεν θα έλεγα ότι τότε τουλάχιστον υπήρχε ακόμη στη σχολή η αναγκαία υποδομή και το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα για να βγει κανείς από εκεί καλός κομμωτής ή κουρέας. Την δουλειά κυρίως την μάθαμε στα κομμωτήρια και τα κουρεία που δουλέψαμε για την υποχρεωτική πρακτική εξάσκηση και την εξασφάλιση των απαραίτητων ενσήμων, που θα μας έδιναν την δυνατότητα μετά την αποφοίτηση να αποκτήσουμε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος κι άδεια λειτουργίας καταστήματος, μαζί με την απαραίτητη χρονική εμπειρία που προβλέπουν οι νόμοι».
Βέβαια, όπως ομολογεί κι ο ίδιος, σαν νεαρός τότε, ήταν αρκετά ζωηρός, του άρεσαν οι πλάκες, αντιδρούσε έντονα και πολλές φορές έφερνε τους δασκάλους και τη διοίκηση σε δύσκολη θέση.
Ο Μάριος είχε βάλει στόχο να ανοίξει κουρείο κι αυτό έκανε. Σύγχρονος άνθρωπος, μοντέρνος νέος. Σε ποιους απευθύνεται ηλικιακά; «Σε όλους. Από τα μικρά παιδιά έως τους ηλικιωμένους. Μόνο ξύρισμα δεν κάνω. Το ξυράφι δεν με ελκύει. Άλλωστε πλέον δεν συμφέρει αφενός να χάνεις ώρα για ένα ξύρισμα που κοστίζει ελάχιστα, αφετέρου όμως ποιος ξυρίζεται πια στο κουρείο;»
Εκείνο που κράτησε ιδιαίτερα ως μάθημα απ’ τη σχολή είναι η προσωπογραφία. "Μάθαμε τι κούρεμα να προτείνουμε στον κάθε πελάτη, τι χτένισμα, τι χρώμα μαλλιών ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του προσώπου, το χρώμα της επιδερμίδας και των ματιών, την προσωπικότητα του κάθε πελάτη ξεχωριστά.
Υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί χαρακτηριστικών που πρέπει να γνωρίζει πως θα αξιοποιήσει ή θα αναδείξει κανείς τα ωραία του χαρακτηριστικά ή θα καλύψει τα ελαττώματα του για να βγάλει το καλύτερο αποτέλεσμα που θα κάνει τον κάθε πελάτη να αισθάνεται πιο όμορφα και να δείχνει πιο όμορφος".
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Μάριος ως σύγχρονος νέος ασχολείται και με τον αθλητισμό, το μπάσκετ, είναι αθλητής του ΒΑΟΛ.
Άνετος χαρακτήρας, χαμογελαστός κι αρκετά έξω καρδιά. Του αρέσουν οι extreme συγκινήσεις αλλά και η ομορφιά του κλασικού.

Το ματριξ.

η άλλη πλευρά του κυβερνοχώρου δικαιούται, και με το παραπάνω, τον χαρακτηρισμό πρωτεϊκή. Όπως ο Πρωτέας, ο θεός που μπορούσε να αλλάξει άπειρες μορφές, έτσι και ο κυβερνοχώρος αλλάζει συνεχώς έκταση, βάθος και υφή. Παλαιά στοιχεία διαγράφονται για να δώσουν τη θέση τους σε καινούργια, νέες ιδέες και τεχνολογίες επιτρέπουν την καταγραφή περισσότερων δεδομένων και καινούργιες ευκαιρίες δίδονται στους χρήστες για να γνωρίσουν τις άγνωστες πλευρές του κυβερνοχώρου και να μάθουν πως να κρύβουν, να τροποποιούν ή να προβάλλουν τα ίχνη τους.

Για έναν υπολογιστή ο οποίος δεν είναι συνδεδεμένος σε κάποιο δίκτυο, ο κυβερνοχώρος (ορατός και αφανής) είναι ατομικός και εύκολα ελέγξιμος. Μπορούμε να τον ρυθμίσουμε έτσι ώστε να έχουμε αποκλειστική πρόσβαση στο περιεχόμενό του και μπορούμε, αν έχουμε τις κατάλληλες τεχνικές γνώσεις, να εξαφανίσουμε τα ίχνη των πράξεών μας μέσα σε αυτόν (π.χ. διαγράφοντας αρχεία ή registry remarks με τρόπο που να είναι αδύνατη η επαναφορά τους).

Δυστυχώς όμως, ο ατομικός κυβερνοχώρος έχει πολύ μικρή έκταση. Γι' αυτό, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν να "αποικίσουν" τον παγκόσμιο κυβερνοχώρο συνδέοντας τον προσωπικό υπολογιστή τους με πολλούς άλλους. Γίνονται λοιπόν μέλη μιας ευρύτερης κοινότητας και, όπως συμβαίνει σε όλες τις κοινότητες, οι πράξεις και οι παραλήψεις τους αρχίζουν να επηρεάζουν τους γύρω τους και να επηρεάζονται από αυτούς. Γι' αυτό και στις μέρες μας, ένα από τα δημοφιλέστερα αντικείμενα συζήτησης μεταξύ των χρηστών του Internet είναι τα όρια της εξουσίας της δικτυακής κοινότητας στα μέλη της και οι κανόνες που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των μελών.

Eίναι ακόμη πολύ νωρίς για να προβλέψουμε ποιοι γραπτοί και άγραφοι νόμοι και κανόνες συμπεριφοράς θα καθιερωθούν στο Internet και τα άλλα τμήματα του κυβερνοχώρου. Ούτε και μπορούμε να φανταστούμε ποιες μέθοδοι θα χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή τους ή ποιες ποινές θα επιβάλλονται στους παραβάτες (κάποιας μορφής κυβερνοεξορία ίσως;)

Πάντως, η πρόσφατη μόδα ταινιών με θέμα την περιπλάνηση στον κυβερνοχώρο (Matrix, 13ο πάτωμα κ.λπ.) δείχνει πως το κοινό αρχίζει να αντιλαμβάνεται τόσο τις δυνατότητες όσο και τους κινδύνους που συνοδεύουν την επέκταση του κυβερνοχώρου σε όλο και περισσότερους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ας ελπίσουμε πως, όπως οι κινηματογραφικές παραγωγές με αντικείμενο τον πυρηνικό όλεθρο (Mad Max, Η επόμενη μέρα κ.λπ.) βοήθησαν στην κατανόηση ενός από τα καίρια προβλήματα της εποχής του ψυχρού πολέμου, έτσι και η πρόσφατη ενασχόληση με τον κυβερνοχώρο θα μας βοηθήσει να προστατευτούμε από τους, άγνωστους ακόμη, κινδύνους που δημιουργούν τα ίδια τα δημιουργήματά μας.

Κάθε φορά.

Κάθε φορά που η ανθρωπότητα συναντά κάτι απρόσμενο (μια νέα τεχνολογία, μια άγνωστη περιοχή, μια πρωτόγνωρη έννοια κ.λπ.) τα πράγματα δεν είναι ποτέ εύκολα. Το καινούργιο μάς είναι άβολο, απρόσωπο και ξένο. Χρειαζόμαστε αρκετό καιρό για να συνηθίσουμε στην ιδέα πως υπάρχει, να κατανοήσουμε την πραγματική του φύση και να το ενσωματώσουμε στη ζωή μας.
Αυτή η μακριά και επίπονη προσπάθεια ξεκινάει πάντοτε από τις λέξεις. Αφού δεν ξέρουμε τι πραγματικά είναι αυτό για το οποίο μιλάμε, φροντίζουμε να το παντρέψουμε με αυτό που ήδη γνωρίζουμε. Για παράδειγμα, όσοι είδαν για πρώτη φορά ποδόσφαιρο θεώρησαν πως ήταν απλώς ένα παιγνίδι που παίζεται με μια μπάλα και τα πόδια μας. Γι' αυτό και του έδωσαν ένα αντίστοιχο όνομα. Με την πάροδο του χρόνου βέβαια, έγινε φανερό πως το ποδόσφαιρό έχει και άλλες, πολύ πιο δυσνόητες, πλευρές (π.χ. αποτελεί μια τελετουργική μάχη στην οποία ταυτιζόμαστε με τη μια πλευρά και συμπάσχουμε με όσους κάνουν το ίδιο ή μια θεατρική παράσταση με άγνωστο τέλος). Το όνομα όμως παρέμεινε και θα υπάρχει πάντοτε για να μας θυμίζει πόσο επιφανειακή υπήρξε η πρώτη μας προσπάθεια να περιγράψουμε το δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου.

Αντίστοιχη μοίρα είχε στη γλώσσα μας και ο Κυβερνοχώρος. Η αγγλική λέξη (cyberspace) έχει αρκετά περιπετειώδη καταγωγή (πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον William Gibson στο "Burning Chrome") και αρχικά μεταφράστηκε στα ελληνικά κατά λέξη (Κυβερνοδιάστημα). Η λέξη διάστημα όμως προκαλούσε άλλους συνειρμούς (αστέρια, πλανήτες κ.λπ.) και γι' αυτό αντικαταστάθηκε σύντομα από την πολύ πιο γενική λέξη "χώρος".

Κυβερνοχώρος λοιπόν είναι ο χώρος που δημιουργείται χάρη στην επιστήμη της Κυβερνητικής (της επικοινωνίας μεταξύ μηχανικών και ηλεκτρονικών συσκευών). Για να υπάρξει όμως οποιασδήποτε μορφής χώρος απαιτούνται σταθερά σημεία αναφοράς ενώ ο κυβερνοχώρος στερείται διαστάσεων, σαφώς καθορισμένων ορίων και αμετακίνητων σημείων προσανατολισμού. Το μόνο βέβαιο σημείο αναφοράς μέσα σε αυτόν είναι ο άνθρωπος και οι πράξεις του. Θα μπορούσαμε λοιπόν να ορίσουμε τον κυβερνοχώρο ως το σύνολο των, αποτυπωμένων σε μαγνητικό υλικό, ανθρώπινων πράξεων.

Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, τα μηνύματα που ανταλλάσσουμε μέσω Η/Υ αποτελούν τμήμα του κυβερνοχώρου, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις web σελίδες ή τα άλλα αρχεία που τοποθετούμε στο Internet ή στο σκληρό μας δίσκο. Ο κυβερνοχώρος όμως δεν τελειώνει εκεί. Θα μπορούσαμε να πούμε πως όλα τα παραπάνω αποτελούν απλώς την ορατή πλευρά του, μια και συνιστούν την ενσυνείδητη αποτύπωση σε ηλεκτρονική μορφή σκέψεων ή πράξεων που προορίζονται για μελλοντική αξιοποίηση από άλλους ανθρώπους (παραλήπτες μηνυμάτων, αναγνώστες αρχείων, χρήστες μιας βάσης δεδομένων κ.λπ.) ή από εμάς τους ίδιους (ημερολόγια, κείμενα ή πληροφορίες που καταγράφηκαν για μελλοντική επεξεργασία κ.λπ.).

Μέρος του κυβερνοχώρου όμως αποτελεί και η αποτύπωση σε χώρους λίγο έως πολύ άγνωστους σ' εμάς των καταλοίπων που αφήνουν οι πράξεις ή οι παραλείψεις μας. Αόρατη, πρωτεϊκή και μυστηριώδης, αυτή η πλευρά του κυβερνοχώρου έχει τεράστια έκταση και μέχρι σήμερα κανείς εξερευνητής ή χαρτογράφος δεν έχει τολμήσει να την περιγράψει ή να χαράξει τα σύνορά της.

Την αποκαλούμε αόρατη γιατί πολύ λίγα από τα μέρη της είναι προσβάσιμα από εμάς. Η cache του browser μας για παράδειγμα περιέχει τις web σελίδες που επισκεφθήκαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Αποτελεί λοιπόν - για όσους γνωρίζουν που να ψάξουν - ένα αρκετά ακριβές ημερολόγιο των σελίδων που επισκεφθήκαμε, αποκαλύπτοντας τα θέματα που μας απασχόλησαν, το χρόνο που τους αφιερώσαμε και τις ενέργειες (επιλογές άλλων σελίδων, αγορές κ.λπ.) στις οποίες μας ώθησαν.

Το επίθετο "μυστηριώδης" δίδεται στην άλλη πλευρά του κυβερνοχώρου καθώς κανείς δεν μπορεί ποτέ να γνωρίζει το περιεχόμενό της. Για παράδειγμα, κάθε προμηθευτής υπηρεσιών Internet (ISP), κάθε ηλεκτρονικό κατάστημα και κάθε web site καταγράφουν συνεχώς στα log files τους αναρίθμητες πληροφορίες για τις κινήσεις μας στο δικό τους τμήμα του δικτύου. Μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν ποια στοιχεία συλλέγονται, σε ποιες βάσεις δεδομένων καταχωρούνται και πώς χρησιμοποιούνται.